deze elf rijgt oude woorden
aan een zijden draad en licht
de laden van de taal
liedjes van de aarde
lichter dan de lucht
en dichter dan het vuur
dat slechts het water vreest
vier is het grootste getal
meer zal er nooit zijn
zij weet het ze is grijs
maar haar ziel is groen
bij zachte maan schiet ze vol
en zucht de mooiste bloemen
uit haar omgeploegde grond
voor karin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten