Joop tast in de duisternis
hij droomt een pirouette
over gestolen liefde
soms weet hij niet meer wie hij is
hij is zijn eigen naam vergeten
daarom moet hij tegen de ramen praten
stof verzamelen dat is zijn lot
daarom moet hij scherven rapen
weer een minuutje dichtbij God.
het is onrustig in zijn kop
zoveel stemmen en niemand
met iemand in gesprek
ze zeggen dat hij dit maar ook
wel dat of zo weet joop veel
zijn ronde wereld is lek
een slappe frisbee zonder strand
op zoek naar een gebeten hond
en als hij de lucht toch eens had
dan blies hij hem vandaag nog op
Joop telt allang geen sterren meer
hij heeft de avond dichtgedaan
daar buiten heerst de eenzame maan
en blauw azuur en violet
Jaap telt allang geen sterren meer
in een vergeten huis zijn geen dromen
Joop telt allang geen sterren meer
vanuit een ander perspectief
is hij van ver gekomen.
de sterren staan er elke nacht
voor iedereen maar joop kijkt
liever naar de grond en vindt
het heelal te groot om iets te zien
de aarde is als hij alleen
zo houdt hij het overzicht
je hebt de aarde maan en zon
en als ook dat te veel wordt
is er altijd zopiclon
Joop valt de valse sterren aan
het heeft die nacht gehuild
de zon bracht kou
en muren zonder een spat geluid
weerkaatsen in het zondig blauw.
joop telt lege uren
en praat met de spinnen
die zich verliezen in zijn web
ze fluisteren hem dingen
over een buiten dat hem boeit
hij wil zijden liedjes zingen
over vliegen en het trage gif
dat in hun lijfjes vloeit
over draden die hij spint
tussen de takken van de vlier
maar joop blijft veilig binnen
in de warmte van zijn zachte muren
Karin Beumkes & roop, 230315
Geen opmerkingen:
Een reactie posten