we spelen met de letters
op een oud ouijabord
er is niemand thuis
de geesten die we roepen
laten in het duister wat
ze in hun dood beweegt
niemand zegt nergens te zijn
of te zoeken naar licht
er is niets wat er niet is
de letters kunnen terug
wij zijn aangewezen
op onze eigen zin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten