we doen primitief
jij draagt je leren schort
en vilt met je tanden
een sneeuwwit konijn
ik draag mijn knuppel
op mijn rug er is even
slechts de laatste ijstijd
om dood te slaan we zijn
een sprankje in dit koude bos
morgen is er weer een jacht
jij zoekt bessen in het mos
vannacht is er de schijn
van onze schaduw op de muur
eten dat eindelijk blijft staan
donker dat ons omsingelt
vuur dat nooit meer uit mag gaan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten