onder een blauwe zon
twee brekers op drift
er was een eiland
na honderd jaar zwemmen
jij schreeuwde mayday
ik sos
we werden een
we werden zo veel
de zon vergeelde
het strand kreeg vlooien
een storm sloeg ons uiteen
in mijn verte weet ik nog
de warmte van die koude ster
en dat we nooit stierven
we gingen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten