ik voel de wereld
op mijn klompen aan
er is geen land waarop
ik niet kan staan
's ochtends moet ik vroeg
weer uit de veren voor
een dag gevuld met werk
ik leun wat op mijn schoffel
en kijk seizoenen uit het zwerk
's zondags is er tijd voor god
dan draag ik mooie kleren
en geef knopen weg voor
kindertjes in lompen
zwijgend kijk ik naar mijn wijf
zwijgend gaan we slapen
nietig staan we sterk
daarom zijn we klein geschapen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten