je tombe

hier is altijd veel gevallen
als het viel kwam het hier aan
duitsers bommen regen voor en
tegen en maar zelden mee
en wat niet viel dat nam de zee

zo ook vandaag een vrouw slaat
in het pad een krater niemand
ving haar op haar benen staan
in vredesstand haar hoofd zo
vast in het beton geplant

ik kijk omhoog en zie alleen
het gele lachen van de zon
de val waarmee het ooit begon
en niets dat zwaartekracht genas
langs haar armen druipt wat was
dit wordt niets alleen maar later