het wordt tijd voor een plan
niemand doet er iets aan
en dat heb je er van
hier reed men je dood
er zijn bloemen gelegd
en er hangt een gedicht
dat het zinloos was
ik weet alleen nog je been
zo vreemd gevouwen onder je lijf
maar dat was gisteren
vandaag ben je stijf
je stak over bij rood
ik zei nu maar wees vlug
god geef me de taal
en ik schrijf haar terug
Geen opmerkingen:
Een reactie posten